هشتم اَمرداد ،روز بزرگداشت شهاب الدین سهروردی است .روزی که باید به نام آزادگی و حقیقت نام می گرفت.

سهروردی را کافر دانستند و تکفیرش کردند چون نمی خواست کورکورانه به یک ایدئولوژی خاص پایبند باشد و نیروی تعقل خود را قربانی کند .
در تقسیم بندی هایی که ما داریم و انسان ها را به حق و باطل و مؤمن و کافر تقسیم می کنیم به راحتی منافع خود و گروه خود را مهم می دانیم و انسان ها را قضاوت می کنیم و خارج از عدالت بر آنها رای صادر می کنیم.
سهروردی نیز شهید راه مقابله با جزم اندیشی ،دگماتیسم و جهالت شد .
فیلسوف ۳۸ ساله ای که آواز پر جبرئیل را شنیده بود و عقل سرخش، او را به مسلخ چاه زندان کشاند.
فیلسوفی عارف که کم می خفت و اغلب روزه دار بود و تجربیات عرفانی خود را به حکمت ِحکمای ایران باستان ،بازگو کرد و شاهنامه را تاویل نمود .
سهروردی همان حلاج است .عطار می گوید چون حلاج را به زیر دار بردند بوسه ای بر دار زد و پا بر نردبان نهاد. گفتند: این چیست ؟ گفت :« معراج مردان سردار است.»
پس همه مریدان وی گفتند: “چه گویی در ما که مریدانیم و اینها مُنکرند و ترا سنگ خواهند زد؟”
گفت : “ایشان را دو ثواب است و شما را یکی ؛ از آن که شما را به من حُسن ظنّی بیشتر نیست ولی آنهایی که سنگ میزنند از قوّت توحید به صلابت شریعت می جنبند و توحید در شرع اصول هست اما حُسن ظن فرع است!”.

سهروردی همان حافظ است حافظی که اگر ،زبان به ایهام شاعرانه نگشوده بود بر دار بود.
سهروردی همان حقیقت است .

@baghesabzeshgh

#زهراغریبیان_لواسانی