باران در مثنوی مولانا
خرداد 21, 1400
ارسال شده توسط غریبیان لواسانی
باران ،این اشک آسمان ،در ساحت ذهن مولانا، شکل قلب عارف را می گیرد .مولانا در فیه مافیه ،قلب عارف را مبدا باران می داند .حکمت و سخن عارف ،جان ها را زنده می کند و هر کس بنا بر وسعش از آن بهره می گیرد
مولانا باران بهاری را فیوضات رحمانی حق می داند که دم های عارفان نیز از آن فیض می برند و خود نیز باران بهاری می شوند
برای مولانا همه جان ها برخوردار از باران بهاری اند مگر آنان که به بادهای پاییزی نفس ،خو گرفته باشند
#زهراغریبیان_لواسانی
برچسب ها:
نوشته ها و اندیشه ها
دیدگاهتان را بنویسید