#عزاداری همواره به اشتباه ،بخش پررنگی از دینداری ما را تشکیل می دهد
این امر متاسفانه فقط به روزهای عزا نیز بسنده نمی شود. بلکه رویکرد به لایه های ظاهری #دین و گرایش به غصه و زاری به جای فرخندگی و پویایی که می تواند مردم را برای زندگی در روزهای سخت آماده نماید و میل و شوق برای حرکت و ساختن جامعه ای نو و رو به آینده را ارمغان بیاورد در این تلقی از دینداری اصلا دیده نمی شود
آیا اسلام اینچنین است ؟
ایا دین آمده است که از آدمی ، فردی نالان و خسته و غمزده بسازد که فقط دست بر دعا گشوده و بدون هیچ خیزی برای ساختن بنای جامعه و یا گذاشتن آجرها روی هم ،روزها را بر افسوس بگذراند ؟
آیا تمام آنچه من از انبیا و اولیا فرا گرفته ام سیاه پوشیدن و گریستن است ؟
#مولانا از کسانی بود که قرن ها پیش در داستان عزاداری بر حسین ع در دفتر ششم مثنوی ،
رویه دیگری از دینداری را برای ما گشود و متاسفانه ما هنوز به جای کسب فضایل و تحول اخلاقی ،از بزرگانی که برایشان سینه چاک می کنیم
درگیر این دهه عزا و آن دهه مصیبت هستیم
چه خوب بود اگر بر پیکره جامعه خود نگاه کاملی می دوختیم و آگاه می شدیم که بس ،نیازمند دگردیسی و رویش مجدد از پیله های فکری خود هستیم و از آن غافلیم
امام موسی صدر ،سخنی اینچنین دارد :
فاطمۀ زهرا (س) هشدار میدهد که ای مردم، نگویید ما مسلمان شدیم؛ خدا را شکر از خطر نجات یافتیم. شما هنوز با خطر بزرگی روبهرو هستید. نگویید ما از میراث محمد (ص) پاسداری میکنیم: نماز میخوانیم، روزه میگیریم، مسجد ما پر از نمازگزار است. نه! در اشتباهید. نماز آثار و نتایجی دارد. روزه آثار و نتایجی دارد. حج و زکات و همۀ واجبات و مناسک اسلام حکمتها و مصالحی دارد.
فاطمه (س) میگوید که ای جماعت اگر دیدید شما نماز میخوانید، ولی با این حال متکبر هستید؛ روزه میگیرید، ولی نمیتوانید هوای نفس و خودخواهیتان را مهار کنید؛ عبادت میکنید، ولی این عبادت شما را از کار زشت و ناپسند باز نمیدارد، اگر چنین است، نگاهی به خودتان بیندازید و نگاهی به دینتان. چرا خدا شما را به این عبادتها مکلّف کرده است؟
مدرس دوره های مختلف شاهنامه، مثنوی، حافظ و خودشناسی
تدریس دوره های مثنوی بیش از 14 سال
تدریس دوره های حافظ شناسی بیش از 12 سال
تدریس دوره های شاهنامه خوانی بیش از 12 سال
تدریس دوره های خودشناسی بیش از 6 سال
نویسنده بیش از پانصد ساعت متن برای برانه های مختلف رادیویی و تلویزیونی
چاپ بیش از سه کتاب : باغ سبز عشق ، غربت وجودی در اثار مولانا و مجموعه اشعار غزلهای یک زائر
برگزیده جشنواره های ادبی، هنری و دانشگاهی و غیر دانشگاهی
دوره های داستان نویسی و فیلم نامه نویسی را در حوزه هنری گذراندم و نمایش نامه نویسی را در تالار محراب آموختم، بعدها نقاشی را نیز، نزد استادان مجربی از جمله استاد آقامیری گذراندم.
برگزیده چندین جشنواره ادبی ،هنری دانشگاهی و غیر دانشگاهی کشوری هستم و حاصل نوشته هایم سه کتاب و بسیاری نوشته های دیگر می باشد که به امید خدا برای جمع آوری وچاپ آنها در آینده نزدیک ،اقدام خواهم نمود.
سالهاست که به لطف خداوند بر خوان پر گوهر مثنوی نشسته ام و از برکات آن، با دوستان عزیزی آشنا شدم که همراه و هم قدمم در این مسیر سبز بوده اند .
اکنون درکلاس مثنوی به پانصدمین جلسه کلاس نزدیک می شویم می دانیم که عمری با هم بوده ایم در غم ها وشادی ها شریک هم بودیم اما از همه مهم ترمثنوی را کنار خود داشته ایم و مولانا هر گز از زندگی ما جدا نشده است .
تجربه ای که در این سالها از مثنوی یافته ام این است که مهم ترین رویکرد مولانا در مثنوی ،خودشناسی است
ما نمی توانیم پروازهای رفیع مولانا را تجربه کنیم .عرفان محض مولانا برای قواره انسان امروزین ،جامه ای بزرگ است و باید مثنوی را برای انسان امروز ساده کنیم
مثنوی پر از نکته های روانشناسی و اخلاقی است که به انسان کمک می دهد خود را میان بحبوبه های زندگی بیابد و بشناسد و چنین شد که کلاس خودشناسی را در کنار مثنوی آغاز کردم تا منظره های زیبای مثنوی را در وجود خودمان بیابیم .
امروز خدا را شاکرم که به من این لطف را داشته است که با مثنوی ارزشمند حضرت جلال الدین محمد مولوی آشنا شدم و اگر عمری دوباره بیابم ،باز وقتم را برای شاگردی در مکتب مولانا خواهم گذاشت چون هنوز بسیار نکته ها را باید در مثنوی بیابم ،بیاموزم و بیاموزانم .
مجموع دوره های برگزارشده
0+
اگر سوالی دارید بپرسید ادمین سایت در اسرع وقت با شما تماس می گیرند.
دیدگاهتان را بنویسید