سهراب می گفت :چون به درخت رسیدی
به تماشا بمان
تماشا تو را
به آسمان خواهد برد…

آسمان کلمه ای آشنا در اندیشه عرفانی مولانا در مثنوی است و برای مولانا عالم علوی ،عالم عقول و معانی است و هر آنچه حقایق غیبی است آسمان نامیده می شود
مولانا باور دارد که به غیر از حواس مادی ،ما حواس باطنی داریم که به آن حس غیبی می گوید و این حس ما را برای بالا رفتن به سوی آسمان روحانی و مقام حقیقت یاری می کند و اگر وجودمان به این منبع پاک متصل شود خودمان منشا وحی و الهام می شویم و از ما می خواهد که :
آسمان شو ،ابر شو ،باران ببار

در نگاه مولانا همه خوبی ها از آسمان عشق نیز نشات می گیرد
در تفکر چین باستان ،آسمان یانگ و مانند مرد است و زمین یین و چون زن می باشد مولانا هم عشق را دو طرفه می داند
حکمت خداوند ما را عاشق همدیگر کرده و‌برای مولانا عشق زمینی دری به سوی عالم معناست


#زهراغریبیان_لواسانی
@baghesabzeshgh